آنقدَر دلگیر و دلچرکینم که اگر ممکن بود همه چیز را به کناری میگذاشتم تا خلوتم تام و تنهاییام تمام شود... حس میکنم نه تنها کسی در این عالم نیازی به من و بودن من ندارد که حضور من دیگر لطف و حسنی ندارد... نمیدانم، آنقدر ملولم که جز این کلمات چیزی از دهانم خارج نشود...
